Κείμενο: Β. Μπετσάκος
Το 2008 το 1ο Εαρινό Τουρνουά Τριανδρίας πήγε με την πρώτη στο Γυμνάσιο: θρανία δύο-δύο (κοντά-ψηλά, στραβά, γραμμένα και κουτσά), προτομές ηρώων του ’21 και μια πόρτα πτυσσόμενη που έτριζε σαν την πατρίδα τους. Αλλά και μια παιδικότητα διάχυτη, αισιοδοξία και καλή καρδιά.
Τα χρόνια του Γυμνασίου ήταν ωραία. Όλο και καλύτεροι παίκτες, πιο πολλές συμμετοχές, αυτοδιαχείριση, ούτε κέρδη ούτε ζημιές. Ακολούθησε μια χρονιά (4ο τουρνουά) στο Πολιτιστικό Κέντρο. Δίπλα στη φασαριόζικη Τούμπα των ΠΑΟΚτζήδων και των γκραφιτάδων παίζαμε σκάκι σιωπηλό, για να μην ακούμε τον ανυπότακτο συναγερμό και να θυμόμαστε τους συντρόφους που τέλειωσαν με τη σειρά τους τις παρτίδες τους.
Μετά πήγαμε Πανεπιστήμιο. ΑΠΘ. Ωραία χρόνια, πανεπιστημιακά, ωραίος και ο χώρος. Αναβαθμισμένο πια το τουρνουά, το χαίρεται όλη η σκακιστική Θεσσαλονίκη -κι όχι μόνο. Πολλή δουλειά αλλά και ζεστή ατμόσφαιρα, καλή παρέα, συναντήσεις φίλων από τα παλιά, και από τα νέα. Σκάκι πιο υψηλού επιπέδου με τη συμμετοχή πρωταθλητών, δίπλα σε σκάκι πιο χαμηλού επιπέδου με τη συμμετοχή παιχνιδιάρικων παιδιών και μαζετών.
Τώρα (8o Τουρνουά) αποφοιτήσαμε από το ΑΠΘ (πρόωρα;) Και πάμε στο βουνό. Ξενοδοχείο Φιλίππειο. Είναι λίγο μακριά, αλλά η αίθουσα είναι μεγάλη και ψηλοτάβανη, το Σέιχ-Σου θυμίζει άγριες και πονηρές ιστορίες του Γιώργου Ιωάννου, τα ανοιξιάτικα βραδάκια αναμένονται ρομαντικά και αισθαντικά: ό,τι πρέπει για σκάκι δηλαδή!
Θα έχουμε κάποιες διεθνείς συμμετοχές για να μην παίζουμε οι ίδιοι και οι ίδιοι, ζωντανές μεταδόσεις για όσους δεν θα έρθουν, μεγάλη αγωνία για τις νίκες και τις ήττες μας. Πολύ παιγνίδι μ’ άλλα λόγια, και καλά…
Κείμενο: Β. Μπετσάκος
